Ommetje Olland (2)

We vervolgen onze wandeling door het buitengebied van Olland langs prachtige oude boerderijen, slootjes, bermen vol bloemen en bijzondere bankjes.

De Dagkoekoeksbloem

Een van de bloemen die je in overvloed ziet is de dagkoekoeksbloem. Deze groeit veelvuldig in de rand van struwelen of struikgewas, lichte bossen en langs sloot- en waterkanten. Deze roze niet geurende bloem is familie van de anjersoorten en komt algemeen voor in Nederland.
De naam koekoeksbloem dankt hij vermoedelijk aan het feit dat de bloeiperiode samenvalt met de komst van de koekoek, al zijn er ook verhalen die vertellen dat de bloem zo heet door het schuim dat vaak in de oksels van de plant te vinden is en die afkomstig is van de larve schuimcicade (ook wel koekoeksspuig genoemd).
In legendes wordt de plant ook wel de duivelsplant genoemd. Men geloofde dat als een kind de dagkoekoeksbloem zou plukken de vader zou sterven, en als hij de avondkoekoeksbloem plukte de moeder zou komen te overlijden. Voor de plukster zelf stond ook een vroege dood te wachten. Geen fijn plantje dus.

Over een smal paadje, tussen het hoge gras en vele brandnetels liepen we verder langs de Dommel. Dochter vond al die prikplanten maar niets, en klaagde dat ze liever een lange broek aan had gedaan. Gelukkig stond er ook redelijk wat weegbree in de berm, zodat ik met de gekneusde bladeren heel wat leed van de brandnetels kon verzachten.

Hou je van wandelen door prachtige landerijen, met uitzicht op het mooie gebied rond de Dommel, dan is deze wandeling zeker een aanrader. In de Meijerij zijn meerdere van deze prachtige wandeltochten uitgezet en wij zijn van plan om er deze zomer nog zeker enkele daarvan te gaan lopen.

De Dommel kun je ook verkennen met de kano, er zijn langs de rivier meerdere plaatsen waar men kan aanmeren om even pauze te nemen en te genieten van het weidse landschap.

We liepen deze wandeling alweer enkele weken geleden, toen de bermen nog volstonden met het prachtige kant van het fluitenkruid, en alles nog volop in het groen stond.

Op het einde van de tocht passeerden we nog de Petruskapel. Deze kapel werd in 1990 opgericht ter ere van het 125 jarig bestaan van de parochie. Op deze plaats stond al voor 1466 een gelijknamige kapel die toen
dertijd bediend werd vanuit Boxtel. Vanaf 1466 werd dit overgenomen door de monniken die in een klein Kartuizerklooster woonden die in die tijd werd opgericht te Olland. De grond waarop dit klooster was gebouwd was geschonken door kanunnik Ludolph van der Water. Echter bleek de grond in Olland te drassig en de monniken verhuisden naar Vught. Vanaf 1670 kwam het kapelletje in gebruik als school waarna het in 1871 werd gesloopt.

Na een wandeling van ruim 6 km kwamen we weer terug bij ons vertrekpunt. Na nog een laatste blik op de kerk, liepen we weer terug naar onze auto. Terug naar huis.