vrijdag 25 april 2014

Wandeling (1)

 
 
 
 
 
Een mooie zondagmiddag. De kinderen waren samen met papa naar de speeltuin, en ik had het plan opgevat om naar hen toe te gaan wandelen. De tocht was een kleine 5 km en leidde door een prachtig landschap van weilanden, boomkwekerijen (tja, je kunt er niet omheen in deze omgeving), een aftakking van de dommel, eindigend in het park de Kienhoef.
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 Op de hoek van de Cremselen en de Liempdseweg staat een vrij nieuw kappelletje dat aangelegd werd ter ere van de heilige Oda. Het verhaal gaat dat Oda een prinses was. Ze genas op vrij jonge leeftijd van blindheid door een bezoek aan de bisschop Lambertus. Ze wilde zich richten op een leven met Christus, maar door haar vader in een huwelijk werd gedwongen. Ze vluchtte en kwam via verschillende omwegen in Rhode terecht, waar ze opgevangen werd door de bewoners. Hier leefde ze nog vele jaren als kluizenaarster.
Volgens historisie is er echter geen enkel bewijs dat de heilige Oda ooit geleefd heeft, het verhaal vertoond namelijk vele overeenkomsten met de heilige Odilia. Bovendien heeft het bisdom den Bosch Oda ook niet meer in hun Heiligen kalender staan.
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
De weg vervolgde ik over de Liempdseweg naar de Bobbenagelseweg.
 
 
 
 
 
 
 Een smal weggetje met verschillende wegversmallingen, omringd door een prachtig landschap. Een vertakking van de Dommel maakt hier een bijzondere kronkel door de weilanden.
Een prachtig gebied met veel verschillende flora en fauna. Ook vinden veel vissers hier regelmatig een plekje voor een goede vangst.
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 

dinsdag 15 april 2014

Wandeltocht

 

 

Marijke Boon - De Wandeltocht

De eerste avond dat ik jou ontmoette in 't cafe
Zei jij "Ik houd van wandelen, wandel een keertje mee"
Dus pakte ik mijn rugzak in en ging naar het station
Jij droeg zo'n knickerbocker, ik vond dat dat niet kon.
 
 
 
 
 
 
 
 

refr.:
Groen was het gras, traag ging de tijd
Waar was de weg, de weg was kwijt

 
 
 
 
 
 
 
 
 
Jij had de route uitgezocht, `t was eerst een eindje rijden
De stilte in de trein-coupe was met een mes te snijden
De wandeling ging door het bos dat was wel even wennen
Want loofhout vind ik prachtig mooi, maar 'k houd niet
zo dennen
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 Nee nergens was een pad te zien, laat staan een paddenstoel
Jij zei nog optimistisch: "We lopen op gevoel"
Na uren in die boom geklommen wist je waar we waren
Met dennennaalden prikte ik door mijn diverse blaren

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Dat was nog maar de heenweg, toen moesten we nog terug
Die heb ik niet gelopen, die zat ik op je rug
Jij klaagde niet over die last en ik, ik vond je aardig
Maar jij bent nooit meer langs geweest...merkwaardig

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Groen is het gras, traag gaat de tijd
Jij blijft maar weg, ik ben je kwijt
Ik ben je kwijt, ik ben je kwijt
 
Bron: Marijke Boon - Wandeltocht
 
 
 
 
 
 

woensdag 9 april 2014

Bomenpracht

 
 
 
Een prachtige maandagochtend. Met Nicky samen een wandeling gemaakt.
Over de weg, richting de weiden, akkers en boomplantages. Veel boomplantages. Hele rijen bomen.
Prachtig gesnoeide bomen, grote rododendrons, buxusbollen, treurwilgen.
Omringd door mooie luchten, helder blauw met witte wolken.
 
 
 
 
Hier in de omgeving zijn veel boomkwekerijen. In deze tijd van het jaar is het dan een lust voor het oog om daar rond te lopen. Al die bomen met beginnende blaadjes, geurende bloesems, met elk hun eigen unieke karakter.
Een gedicht gevonden op internet over een boom vond ik wel passen.
 
 
 
 
Als iemand mij nou maar
had opgeraapt
en in zijn zak gestopt
en daar gelaten had,
dat af en toe een hand mij vond,
voelde hoe zacht ik was
en dan weer losliet.
Of op de vensterbank gelegd,
op 't nachtkastje,
in een rommeldoos.
De keukenla!
 
 
 
 
Ik heb nog nooit een reis gemaakt,
ik moest zo nodig wortel schieten.
Als iemand mij nou maar had opgeraapt,
er was niets aan de hand geweest,
ik was kastanjebruin geweest,
ik had geglansd, geglansd,
wat later was ik wat gaan rimpelen,
en dan, nou ja, maar nu,
nu moet ik onvrijwillig transformeren
en niet zo n beetje ook.
 
 
 
 
 
 
En steeds als ik zo ongeveer
gewend ben aan mijn nieuwe vorm,
steeds als ik zo min of meer
geaccepteerd heb
dat ik ben zoals ik ben,
dan ben ik alweer anders.
 
 
 
 
En als het nu zo was dat ik gekozen had
om zo te zijn, dat ik het wilde:
steeds een ring erbij,
zoveel soortgenoten aan mijn takken
in hun veilig stekelhuis,
zo anders dan ikzelf,
maar wat weet ik het nog goed.
 
 
 
 
 
 
 
 
Ik heb het opgegeven
te zijn zoals ik ben.
Ik groei maar mee
met wie ik worden zal.
 
 
 
 
 
 
 
Af en toe hoor ik
Dat iemand zegt
Hoe mooi ik ben.
In mijn schaduw
gebeuren dingen
die de moeite waard zijn.
 
Tjitske Jansen,
Uit: Het moest maar eens gaan sneeuwen
Uitgeverij Podium, Amsterdam, 2003
 
 

dinsdag 8 april 2014

Fairy Tales

 
 
 
"Fairy Tales"
I can remember stories, those things my mother said
She told me fairy tales, before I went to bed
She spoke of happy endings, then tucked me in real tight
She turned my night light on, and kissed my face good night
My mind would fill with visions, of perfect paradise
She told me everything, she said he'd be so nice
He'd ride up on his horse and, take me away one night
I'd be so happy with him, we'd ride clean out of sight
She never said that we would, curse, cry and scream and lie
She never said that maybe, someday he'd say goodbye
 

 
 
 
 
The story ends, as stories do
Reality steps into view
No longer living life in paradise - of fairy tales - uh
No, uh - huh - mmm - mmm
 

 
 
 
 
 She spoke about happy endings, of stories not like this
She said he'd slay all dragons, defeat the evil prince
She said he'd come to save me, swim through the stormy seas
I'd understand the story, it would be good for me
You never came to save me, you let me stand alone
Out in the wilderness, alone in the cold
 

 
 
 
 
My story end, as stories do
Reality steps into view
No longer living life in paradise - no fairy tales - yes
 
 
 
 
 
I don't look for pie up in the sky, baby
Need reality, now, said I
Don't feel the need to be pacified, don't cha try
Honey, I know you lied
 
 
 
 
 
 
You never came to save me, you let me stand alone
Out in the wilderness, alone in the cold
I found no magic postion, no horse with wings to fly
I found the poison apple, my destiny to die
No royal kiss could save me, no magic spell to spin
My fantasy is over, my life must now begin
 
 
 
 
 
My story end, as stories do
Reality steps into view
No longer living life in paradise - no fairy tales - eh,
Hey, hey - eee - mmm, mmm
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...
Bedankt voor het lezen van mijn blog. Ik vind het leuk als je een reactie nalaat.

Totaal aantal pageviews