Meer ruimte, meer verhalen...

Mijn hoofd zit vol, een verhaallijn die langzaam steeds meer vorm begint te krijgen, maar ongrijpbaar wanneer ik het op probeer te schrijven. Ben er al lang mee bezig, en telkens lijken er weer periodes te zijn waarin ik volop kan schrijven, afgewisseld met lege periodes zonder inspiratie.

 

 

De tijden dat ik zwanger was, en daarna waren vreemd leeg. Alsof er geen woorden meer in me zaten. Waar ik vroeger als kind bij elke gebeurtenis gedichten schreef of mijn gevoelens aan het papier toevertrouwde, leek het nu wel of die behoefte met de komst van de kinderen totaal verdwenen was, opgelost. Noem het een writersblock.

 

 

Op het moment miste ik het zelf ook niet echt, te druk als ik was met luiers verwisselen, flesjes klaarmaken, op tijd weer koken, vroeg naar bed want ozo moe, weer vroeg eruit want dan was de eerste weer wakker. Geleidelijk aan werd het allemaal weer wat makkelijker, en nu de eerste naar de peuterspeelzaal gaat heb ik ineens weer een hoofd vol met inspiratie.

 

 

 En ook overal zin in. Weet soms gewoon niet waar ik wil beginnen, en zo gek veel tijd hebben we er eigenlijk niet bij gekregen want de kleine meid is nog gewoon thuis, die twee ochtenden per week.

Maar de rust die het oplevert zorgt er toch voor dat er weer meer ruimte komt voor mijn eigen ideeen.

 

 

 En naarmate de ruimte om daar aan toe te geven toeneemt, zullen er steeds meer mooie dingen voorbij gaan komen. Al heb ik het schrijven inmiddels weer opgepikt, en ben ik hard opweg om een mooi verhaal op papier te zetten.