Ommetje het Grote Duyfhuis

Het Grote Duyfhuis,

lees meer hierover in dag 2 van de wandeling

Een nieuwe dag, dus een nieuwe poging. Vlak voor vertrek toch nog even snel buienradar gecheckt, maar er was geen buitje aan de lucht. Zouden we de tocht dan eindelijk uit kunnen wandelen?
We startten op het  pleintje Toose, vernoemd naar Toos Egelmeers de pastoorsmeid van Liempde, achter de kerk.

Een klompenmaker

Het eerste stuk van de wandeling hadden we er flink de pas in, althans de andere drie waren al bij het speeltuintje, terwijl ik nog op het pleintje stond. Gelukkig wist ik de route nog, en na enkele foto's en filmpjes gemaakt te hebben vervolgde ik mijn weg door het kerkpad.

Het zonnetje schijnt, de lucht is blauw (oké bijna dan) Teletubbies, oh nee. Het waren de kaboutertjes die ons bewonderend gadesloegen vanachter de ramen.
'Zijn dat niet dezelfde mensen als gisteren?' 'Ja, daar zou je wel eens gelijk in kunnen hebben.' 'Ze hebben andere kleren aan!' 'Maar ze waren gisteren ook helemaal nat geregend, weet je dat niet meer?' 'Nou, ik weet zeker dat ze toen andere kleren aan hadden.' 'Die zitten natuurlijk in de was, suffie.' 'Oh! Jaaa. Nou zie ik het. Wat gezellig dat ze weer voorbij komen.' Kijk we mogen op de foto!'

Het zonnetje toverde ook vele vlinders tevoorschijn die vrolijk fladderend om ons heen vlogen. Op het eerste stukje van de route had ik zeker 4 verschillende soorten gespot waaronder een koolwitje, de citroenvlinder en de distelvlinder. Deze laatste is een zeer algemene trekvlinder die van Zuid-Europa en Afrika naar Nederland komt. Daardoor wisselen de aantallen van jaar tot jaar. Soms is er een invasie van deze vlinders als ze meegevoerd worden met Saharazand die deze kant op waait. De waardenplanten van deze vlinders zijn de akkerdistel, de brandnetel en de gewone klit.

De distelvlinder

Op het eerste gedeelte kwamen we natuurlijk veel dezelfde gebouwen en mooie uitzichten tegen als bij de vorige keer dat we deze route liepen. Vandaag waren ze omringd door een stralend zonnetje en vriendelijke stapelwolkjes in een helderblauwe lucht. Terwijl D al door was gelopen met de kinderen, stopte ik nog even bij het Archologisch monument, het enige wat je in Liempde zult vinden.

In het gras ligt een groot gedenkteken waarop de vele dode uit Liempde die hier tot 1860 begraven werden worden herdacht. Vroeger stond op dit stuk grasveld het knevelhuis, waar de botten van de overledenen werden opgeslagen en de Sint Janskapel. Deze kapel werd in 1440 voor het eerst in de geschriften vermeld. In 1603 wordt Liempde een zelfstandige parochie en krijgt de kapel de functie van parochiekerk. In 1648 wordt de vrede van Munster gesloten en wordt de katholieke goddienst verboden, de kerk werd gesloten Het protestantisme komt in Liempde niet echt op gang en het voornamelijk Katholieke bestuur van Liempde wil het inmiddels in verval geraakte Kerkje weer in gebruik gaan nemen voor het luiden van de klok. De kerk wordt opgeknapt en schoongemaakt tot het in 1804 zonder protest weer in handen komt van de Katholieken.

Het kerkje is inmiddels te klein geworden voor het negenhonderd inwoners tellende Liempde en het staat te ver van het dorp af. In het dorp is al enige tijd een centraal gelegen schuur die dienst doet als kerk. In 1827 wordt de Sint Janskapel gesloopt.

Tegenwoordig is de plaats van de kapel weer zichtbaar gemaakt in het landschap door klinkers en enkele bordjes met tekst die de geschiedenis van deze bijzondere plek vertellen. De plek is tevens bijzonder omdat er ook enkele bebouwingssporen uit de IJzertijd gevonden zijn. Dat doet vermoeden dat dit de plek is waar Liempde ook gesticht werd. 

Uitzicht op het Dommeldal

De Dommel

De fietsbrug

Beekjuffer (het mannetje)

Onderweg kwamen we verschillende juffers en libelles tegen. Een daarvan was deze opvallende vlieger, de beekjuffer.
Beekjuffers vindt je in de buurt van stromend water, daar zetten ze hun eieren af, de larven leven in waterplanten of uitgespoelde boomwortels. Bijzonder is dat het mannetje een zeer opvallende verschijning is met zijn gedeeltelijk zwarte vleugels, bij het vrouwtje zijn deze doorzichtig.
Ik trof er eentje aan op de smeerwortel. hij bleef lang genoeg zitten om er een foto van te maken, bovendien had de rest even pauze genomen op een picknickbankje, zodat ik ze niet meteen kwijt zou raken.
We dronken nog wat, D checkte zijn telefoon, de kinderen probeerden fietsers te ontwijken op het fietspad, er waren er opmerkelijk meer dan gisteren, en keken vanaf de fietsersbrug naar de meanderende Dommel. Na een korte pauze vervolgden we onze route.

Morgen wandelen we weer verder.

Bronnen: Stichting Kèk Liemt
                Bezoek het Groene Woudt
                De Vlinderstichting