Maart 2014

Ilse kijkt terug op haar huwelijk met Geert. Was het allemaal maar schone schijn?

Maart 2014

Om het huisje toch een beetje eigen te maken, besloot ik om wat meer kleur toe te voegen aan het interieur. Helaas ging dit niet zonder slag of stoot. Geert was het er in eerste instantie totaal niet mee eens dat er ook maar iets in huis veranderd zou worden en hij werd dan ook meteen heel boos. Pas toen zijn moeder hem had verteld dat we wel samen in dit huis woonden en een beetje kleur het huis misschien wel wat op zou frisse, besloot hij om alvast een muur in de kamer te gaan behangen. Op een zaterdag besloten we om samen naar de winkel te gaan en een tiental staaltjes behang uit te kiezen.

Na veel wikken en wegen kozen we uiteindelijk voor een terracottakleur. De witte kast die ik mee had genomen van mijn appartementje stak er mooi tegen af, en maakte de kleur meteen wat minder fel, al had het voor mijn gevoel toch echt wat feller mogen zijn.

De kast was meteen het enige wat ik had meegenomen van mijn appartement. Al de andere meubels had ik weggegeven aan een kennis van Geert die er erg mee omhoog zat omdat hij net gescheiden was en daarom wel wat meubels kon gebruiken. Toen ik daar later een keer op bezoek kwam kon ik mijn meubels echter nergens meer terug vinden en mijn vermoeden dat hij ze gewoon had doorverkocht op marktplaats werd daarmee bevestigd.

Geert had een werkster, een vriendin van hem die een kindje had en graag wat bij verdiende in de tijd dat het kindje op school zat. Zo hielp hij haar aan wat extra centjes, en was meteen zijn huis gepoetst. Sinds we samen woonde was het echter niet meer zo hard nodig dat ze nog kwam poetsen, maar Geert stond erop dat we haar nog even aan zouden houden, zij had het geld hard nodig volgens hem. Bianca, een prachtige slanke jonge vrouw met lang zwart haar tot op haar billen en de ex van Wilco. Toen het stel nog bij elkaar was en Geert nog bij de zus van Bianca was, gingen ze veel met elkaar om. Totdat bleek dat Wilco gokschulden had en daar langzaam Bianca in mee begon te trekken. Langzaam aan werd hun relatie erdoor verslechterd en draaide het uit op een breuk. Zijn bleef achter met haar dochtertje en een heleboel schulden.

Bianca kwam elke woensdagochtend poetsen. Dan deden we samen het werk verdelen en was ik meteen klaar voor de rest van de week. Ik vond het persoonlijk overbodig, maar het was wel gezellig. We begonnen samen rond een uur of half 9 en namen dan rond half 11 eventjes de tijd om wat te drinken voor we alles deden stofzuigen en dweilen.

Het was me al enige tijd opgevallen dat ze veel was afgevallen. Haar gezicht nog spitser, dunne polsen, ingevallen ogen en wangen deden vermoeden dat ze of een eetstoornis had of dat er andere problemen waren die haar eetlust ontnamen.

Op een ochtend, toen ik net de thee voor ons op tafel had gezet, begon ze er ineens zelf over.

‘Ik voel me soms zo schuldig.’ Ze wreef enigszins zenuwachtig over haar pols, en keek vertwijfeld naar haar theekopje. ‘Ik ben de hele week alleen nog maar bezig met het weekend. Ik heb gewoon geen oog meer voor Sofie, alles lijkt alleen nog maar om het weekend te draaien en het verkrijgen van dat spul. Ik merk ook wel dat het niet goed voor me is. Ik bedoel dat afvallen is echt niet omdat ik op dieet ben ofzo. Maar ik probeer het echt weet je. Ik probeer het echt om er mee op te houden. Om te stoppen met die troep. Maar dan komt mijn vriend weer, en dan heeft hij weer wat kunnen scoren en dan is het weer zo fijn om alle ellende te vergeten. En ik mag ook wel eens wat toch? Ik mag toch ook wel eens wat voor mezelf hebben? Maar ik voel me dan toch elke keer weer zo schuldig als ik dan weer Sofie kijk. Ze verdient veel meer dan een moeder die de hele week alleen maar naar het weekend toeleeft om weer te kunnen gebruiken.’ Ze keek me onzeker aan. Ik wist niet goed wat ik moest zeggen. Dat het niet goed voor haar was, dat ze moest stoppen, hulp moest zoeken. ‘Mijn moeder is het echt helemaal zat. Ze kan het gewoon niet aanzien dat ik mezelf zo de vernieling in help. ‘Het lost niets op,’ zegt ze elke keer. En dat weet ik ook wel. Het lost mijn problemen met Wilco niet op. Zijn smsjes worden niet minder, mijn schuldgevoel naar Sofie dat ik haar tekort toe wordt ook alleen maar erger, en ondertussen denk ik dat ik er aan verslaafd ben. Maar hoe kom ik ervan af. Iedereen gebruikt het. Al mijn vriendinnen en mijn vriend kan zo gemakkelijk aan dat spul komen, weet je. Dus de verleiding om het weer te doen is zo groot.’

Het was een vraag om hulp, maar ik wist me er geen raad mee. Wat kon ik doen om haar te helpen? Mijn enige reactie was nee, niet weer een probleemgeval. Na Wilco, en de man in scheiding, en de vrijgezelle vader waar Geert geregeld op ging passen als ie op zakenreis was, was er nu Bianca die om hulp vroeg, en naast haar problemen met geld, haar kindje en haar ex nu ook nog een drugsverslaving had. De problemen bleven zich maar opstapelen. In wat voor wereld was ik in hemelsnaam beland?