Oogarts

Met mijn mannetje naar de oogarts geweest. Een hele onderneming. Alleen al het wachten in de wachtkamer is een hele opgaven voor ons manneke. Thuis heeft hij al moeite met stilzitten, laat staan in een wachtkamer waar helemaal geen speelgoed aanwezig is. Gelukkig hadden ze wel boeken met auto's waar ik hem nog enigszins mee bezig heb gehouden.
Bij de oogarts begon het echter pas echt. Meneer wilde niet bij mij op schoot blijven zitten, de autootjes die de assistent in een mand op tafel had staan waren natuurlijk veel interessanter. Vooral toen ze hem ook nog eens elke keer een ander autootje gaf wat ons manneke vervolgens weer keurig in zijn steeds maar groeiende rij aansloot.
Helaas voor hem moest hij er toch aan geloven, dus in een houdgreep genomen door mama bleef hij toch nog even zitten om haperend aan de lampjestest deel te nemen. Zonder succes, meneer had namelijk geen oog voor het lampje, ook niet voor het kaartje waar hij een ster, een olifant, een auto en een maan in moest zien. Al zag hij de figuurtjes wel degelijk te merken naar de auto die hij aanwees, de autootjes op de grond waren veel interessanter!
Bij de volgende test moest ik hem al tegenspartelend weer op schoot tillen, maar ineens was hij stil en keek geïnteresseerd naar de oogmeter. Ook de stoel werd omhoog gedaan door de assistent, een scherm werd aangeschoven en hij werd vriendelijk gevraagd om zijn kin op de steun te leggen, wat hij wonderlijk genoeg braaf deed.
De assistent vertelde een verhaaltje over een huisje waar hij naar moest kijken, en hij bleef kijken, zelfs toen ze allang klaar was. Ze was verwonderd. 'Wat kunnen ze aandoenlijk zijn die peuters!'
Ook bij het oogdruppels, waar ze voor gewaarschuwd had omdat zelfs oude kinderen daarbij al huilend tegensputterden, blijf hij stil liggen. Hij gaf nog geen kik!
Na een half uurtje rondwandelen werkte de oogdruppels en moest hij met vergrootte oogpupillen weer opnieuw in het schermpje kijken. Ook deze keer deed hij netjes mee, zelfs bij de oogarts waar de lampjestest wel lukte.
Gelukkig was alles in orde alleen wilde ze hem over een half jaartje nog een keer terug zien om te kijken of de klachten niet toch van een allergie afkomstig zijn.
En wij kunnen weer trots zijn op ons stoere manneke!