woensdag 21 september 2016

Wandeling met verrassende wending






Zaterdag, einde van de middag. Na een dag poetsen en lui op de bank hangen samen met de kinderen, had ik ineens zin om erop uit te gaan. Mijn camera ging mee, de telelens erop met het idee nog een filmpje van een vlinder te gaan maken.
Na wat lichte aarzeling besloot mijn jongste ook mee te gaan.
'Waarom wil je altijd wandelen?'










Ja, waarom? Omdat wandelen zo heerlijk rustig is. Het fluiten van de vogels, het zoemen van de bijtjes die om de bloemetjes heen vliegen in de berm, het zachte ruisen van de bladeren.
Ik probeerde het allemaal te vangen met de camera. De speling van het licht wat door de bomen schijnt en de bladeren doorschijnend maakt, waardoor elke nerf duidelijk aftekent in het groen.

















De gaatjes in de door zwarte torretjes aangetaste bladeren. De zaadjes van de beuken lagen hier en daar op de grond en kondigden het einde van de zomer aan. Alleen de temperatuur bracht je op andere gedachten. 
Mijn dochtertje raapte een eikeltje op van de grond en hield het als een schat omhoog, wat verderop een prachtige veer van een duif. Een wereld vol wonderen.







































En eindelijk de vlinder. Op het koningskruid. Hij bleek moeilijk te vangen, maar met een beetje geduld lukte het me toch om hem zowel op de film als op de foto te krijgen.











We liepen verder over de weg toen ineens twee fietsers passeerden. Een oudere man en wat later een vrouw die dicht tegen de berm aanreed en ineens in het riet lag met haar fiets. 
Verdwaasd bleef ik staan. 'Help' riep ze enigzins lacherig. 
De man gooide zijn fiets in de berm, en liep gehaast richting de vrouw, probeerde haar onder de fiets uit te trekken, tevergeefs. 
'Ik heb niets, ik kan alleen de fiets niet overeind krijgen.'
De man begon aan de fiets te trekken, een wirwar van benen, band en stuur. Ze probeerde haar benen onder de stang uit te trekken en met wat hulp van mij lukte het uiteindelijk om weer overeind te komen en de fiets op de standaard te zetten. 
Mevrouw stond een beetje geschrokken rond te kijken, klopte haar broek af en bekeek haar benen die ongeschonden uit de strijd waren gekomen. 
'Ik wilde weten of er een sloot achter het riet lag en het volgende moment lag ik er zelf in. Stom van me! Ik heb echter wel goed de belangstelling naar me toe getrokken!' ze glimlachte, bedankte ons vriendelijk, stapte op de fiets en reed weer verder.












'Ik was ook helemaal niet op aan letten,' vertelde de wat oudere man wat later aan mij, terwijl de vrouw al de straat uit fietste. 'Ik was benieuwd wat je aan  het fotograferen was. Ik dacht dat er een reiger bij de sloot zat.' 'Nee, geen reiger. Ik probeerde een vlinder op de foto te zetten.' 
'Welke lens gebruik je daarvoor?' Hij bestudeerde mijn lens. '200 mm,' 
'Nee, een 300 mm lens, bij vlinders is het niet zo handig om een macro-lens te gebruiken en er heel dichtbij te gaan zitten. Meestal vliegen ze dan weg.' 
'Mama, ken jij die man?'
'Nee, ik ken hem niet.'
'Ik ben zelf een fotograaf en ben enorm geïnteresseerd als ik andere mensen bezig zie met een camera. Veel succes nog!' wenste hij me nog toe, terwijl hij weer op zijn fiets stapte en zijn tocht vervolgde. 










We liepen verder, totdat D's auto naast ons stopte, onze meid meenam, waarna ik het laatste stukje van de weg terug liep naar huis. Het was etenstijd.

















4 opmerkingen:

  1. fantastische foto's maak je Mickey, heerlijke plaatjes om naar te kijken en ja ontmoetingen, wat kunnen ze veel brengen hé :-)

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Mooi hè het zonlicht op de blaadjes. Fraaie foto's Mickey.
    Tja en dan ineens sta je als 'hulpverlener' in de berm. Zo beleef je nog 's wat tijdens de wandeling!
    grtjs

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Mooie foto's en een wandeling met een onverwachte wending

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Prachtig Blog en ja wandelen geeft zowel rust in het hoofd als ook ontmoetingen
    die je onverwachts kunnen omringen. Hele mooie foto's had je weer genomen.
    Ik heb ook altijd mijn camera nu mee waar ik ook heen zal gaan want eenmaal was ik deze vergeten en was toen onverwachts wat moois tegen gekomen. En wat fijn dat jij het echtpaar heeft kunnen helpen. De meeste doen nooit niets en rijden door. Ik wens je nog veel mooie foto momenten toe . Groetjes van mij Tine

    BeantwoordenVerwijderen

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...
Bedankt voor het lezen van mijn blog. Ik vind het leuk als je een reactie nalaat.

Totaal aantal pageviews