zaterdag 2 april 2016

Onze Max geëmigreerd


We hadden het er samen al meerdere keren over gehad. Dat we jammer genoeg zo weinig tijd hadden voor ons hondje. De urenlange wandelingen die we eerst nog maakten toen er nog geen kinderen waren, en later toen de kinderen nog in de kinderwagen lagen, waren steeds minder geworden. En het beestje bracht steeds meer tijd in de tuin door. Iets wat voor Max gewoon niet genoeg was. Dat kleine rondje tuin, een beetje dabben in het gras, wat snuffelen aan de kleine boompjes, een poot omhoog tegen alweer dezelfde paal. Het was voor hem ook allang niet meer leuk.
Ook nu de kinderen ouder begonnen te worden, en hij ze elke keer enthousiast tegemoet kwam gesprongen, luid blaffend, werd dat niet altijd in dank af genomen.  Maar het ergste was de angst die ze kregen voor onze Max, terwijl hij alleen met ze wilde spelen.
Elke keer als hij weer los rondliep, renden ze meteen naar binnen, totaal niet meer voor reden vatbaar als we ze probeerden om te praten misschien toch nog even het hondje te aaien.




Dirk probeerde het keer op keer.
'Papa blijft erbij! Hij doet echt niets.'
'Maar hij probeert te bijten!'
'Nee, hij bijt niet. Kom maar.'
De oudste kwam voorzichtig dichterbij. Als papa er bij kon staan dan moest het toch wel te vertrouwen zijn. Met kleine stapjes kwam hij naar Max toe gelopen. Maar bij het laatste stapje, toen Max bijna binnen bereik was, dook hij ineens weg.
'Nee!' de angst stond op het kleine gezichtje en hij dook tussen de benen van mama, ver uit de buurt van Max.
Na veel gepraat lukte het Dirk uiteindelijk om de oudste dichterbij te krijgen, maar het was de laatste keer dat hij zo dicht bij onze hond is geweest.





We keken dus al enige tijd uit naar een ander baasje voor onze Max. Een baas waar hij tot zijn oude dag kon blijven wonen en die wel de tijd en de ruimte voor hem had.
Bij toeval kwam mijn schoonmoeder in contact met haar nicht die enkele jaren geleden naar Hongarije was verhuist en op zoek was naar een border collie om ze op de boerderij te helpen met de schapen bijeen te drijven.
Ze vertelde over onze Max, en haar nicht was meteen enthousiast. Wanneer hij kon komen, of hij inentingen had, een paspoort, hoe hij woonde, waarom hij bij ons weg moest. Ze was niet meer te houden, en al snel was alles besproken en een datum gepland. Met de Pasen zou hij gaan verhuizen. Naar Hongarije.
Het had nog heel wat voeten in de aarden voor het zover was. Max moest gekeurd worden, stempels in zijn paspoort krijgen, een gezondheidsverklaring. En eindelijk was het zover.
Ze kwamen hem halen. Dirk stond met tranen in zijn ogen erbij toen Max enthousiast als altijd achterin de auto sprong en zich op de achterbank nestelde, klaar voor zijn lange reis. Op naar zijn nieuwe thuis.
De eerste berichten waren gelukkig goed. Hij paste zich al snel aan tussen de andere honden,  en kreeg de beginselen bijgebracht van het bijeen drijven van de schapen. En weldra had hij zijn plek binnen de groep veroverd. Max had het niet beter kunnen treffen,  voor ons rest vooral de stilte. Dag Max, het gaat je goed!







12 opmerkingen:

  1. ik denk wel dat hij het daar heel goed gaat krijgen
    hier mijn vriend heeft altijd zo'n honden, hij deed er vroeger wedstrijden mee, en het zijn echt brave honden

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. We hebben contact met de nieuwe eigenaar, en die is al helemaal weg van onze Max!

      Verwijderen
  2. * slik* ja ik weet nog hoe lang je daar al mee bezig bent.....
    heftig hoor, ik zou er persoonlijk ook niet aan moeten denken dat ik mijn jongens weg zou moeten doen, probeer met een klein hondje het vertrouwen van je kinderen terug te winnen, een bordercollie gaat kinderen drijven als hij niet genoeg uitdaging krijgt, dan kunnen ze ronduit vervelend worden, maar Mickey eerlijk is eerlijk, het ligt "altijd" aan de mens en niet aan de hond...die van mij, hoe lief ook, zouden ook draken worden als ik er niks mee deed... probeer je zelf maar eens voor te stellen als jij het was, ... jammer dat er zoveel honden op verkeerde plekken zitten, max heeft geluk gehad, die gaat het fijn hebben, maar de asiels zitten vol met honden die eigenlijk...... op de verkeerde plaats zitten.. fijn voor Max

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dirk wilde hem ook niet naar een asiel doen. Daarvoor is zo'n lieve hond toch echt te dierbaar. Het is spijtig dat het niet werkte voor ons, maar we hadden voor hem werkelijk geen betere plek kunnen vinden! Dirk heeft er vanaf het begin af aan toen de kinderen nog heel klein waren het echt wel geprobeerd. Max samen met Dirk op de bank, voorzichtig kennis laten maken, beetje snuffelen. Elke keer de kinderen meenemen als we hem uitlieten. Maar ergens bleek het toch niet te werken jammergenoeg. Maar Max heeft het goed nu, en dat is heel fijn voor hem!

      Verwijderen
    2. En ja eerlijk is eerlijk Max kon er niets aan doen! Daarom hebben we ook zo lang gezocht naar een goed nieuw plekje voor hem! Aan hem heeft het nooit gelegen want hij deed echt niemand kwaad! Al is hij wel een beetje een macho! Dat zei zijn nieuwe eigenaar al vrij snel! Gelukkig horen nog wel wat van de nieuwe eigenaren, ze sturen berichten over hoe het met hem gaat!

      Verwijderen
  3. toch wel moeilijk je weet dat hij het daar goed heeft en maar je mist hem natuurlijk heel erg

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ja, hij wordt zeker heel erg gemist! Maar hij heeft een goed nieuw tehuis gevonden!

      Verwijderen
  4. ohhh .. hoe spijtig dat je max hebt moeten wegdoen, mickey, maar je kinderen gaan altijd voor, eh!
    max heeft het getroffen bij zijn nieuwe baasje!
    dat is vast een hele troost voor jullie!!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Jammergenoeg was hij veel te enthousiast en te groot voor de kinderen. Hij was tenslotte ook geen kinderen gewend, had altijd alle aandacht gehad tot zijn 5 jaar.

      Verwijderen
  5. Slik........ ik vind zoiets altijd heel erg maar het moest wel hé.
    Ik zat onder het lezen ineens met tranen in mijn ogen terwijl ik je hond niet eens ken. Ik was wel blij te lezen dat hij het daar aan de 'overkant' wel naar zijn zin had :-)

    BeantwoordenVerwijderen
  6. wat erg, dat zal pijn gedaan hebben, gelukkig heeft hij een nieuwe goede thuis gevonden
    t zou ook erg zijn dat de kinderen niet meer zonder angst buiten konden spelen

    BeantwoordenVerwijderen

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...
Bedankt voor het lezen van mijn blog. Ik vind het leuk als je een reactie nalaat.

Totaal aantal pageviews