Jubileum

'Hoi Mieke! Gefeliciteerd!' Wim kwam enthousiast naar me toe gelopen, zijn hand al uitgestoken om me te feliciteren.
'Oké, dankjewel,' reageerde ik totaal verbaast. Had ik iets gemist?
'Dat is toch vandaag,' vroeg hij al iets vertwijfeld, hij keek naar Monique die achter het snijmachine stond.
 'Ja, het was deze week.'
'Ik meende het tenminste dinsdag voorbij te hebben zien komen bij de administratie. Jij bent 12,5 bij de Jumbo!' zei Wim, verbaast over mijn reactie.

'Oh,' ik knikte verrast. 'Oja, das waar ook, dat was dit jaar. Helemaal niet meer aan gedacht.'
Monique kwam ook achter de toonbank vandaan om me een hand te schudden en wees me op de toonbank waar een serie gele en groene ballonnen opgehangen waren, met op de toonbank een bordje met de tekst 'Mieke 12,5 jaar Jumbo'.
'Wat leuk! Echt leuk!' riep ik blij, terwijl ik snel mijn telefoon uit mijn tas haalde om voor de toonbank er snel een foto van te maken. Dit was echt onverwachts! Ik was het werkelijk totaal vergeten!
De eerste klanten kwamen de winkel binnen, en we gingen aan het werk. Het viel me ineens op dat er maar weinig mensen waren die het bordje op de toonbank zagen staan. Alleen een kindje dat vrolijk naar de ballonnen begon te zwaaien en haar mama erop wees dat ze hier vast een feestje hadden te vieren. Een enkele klant die vroeg wie Mieke was, maar verder was het een gewone donderdag.
Tegen 10 uur kwam ineens Melanja de winkel binnen gelopen in haar sportkleding, gevolgd door Daisy die bij de kassa aan de slag ging en Wilma die koffie kwam halen bij het automaat en me achter de snijmachine vandaan kwam halen.
'Kom mee jij! Naar de kantine. Je dacht zeker dat we het vergeten waren!'
'Nou, nee. Ik was het zelf eerlijk gezegd vergeten!'
Samen met mijn andere collega's naar de kantine gelopen, waar er een heerlijke aardbeien bavarois op tafel stond, alle vaste collega's van de verslijn aan de tafel zaten en zelfs de bedrijfsleider nog even de tijd had genomen om aanwezig te zijn.
Ik werd verrast met een prachtige vaas met een mooi lenteboeket, een waardebon en een uitnodiging voor een diner. We sneden de vlaai aan, en namen even rustig de tijd om mijn tijd bij Jumbo even kort door te nemen.
'En komen er nu nog 12,5 jaar bij of ga je je helemaal richten op het schrijven?'
'Nee, schrijven moet gewoon hobby blijven. Ik wil er nog wel 12,5 jaar bij schrijven als dat mogelijk is!'
'Niet in het schrijven verder nee? Hoe loopt het trouwens met de boekenverkoop?'
'Nog niet echt goed, maar ik vind het wel prima zo.'
'Je moet het ook meer promoten', kwam Tommy er tussen. 'We maken straks een foto voor op de facebook pagina en dan zetten wij jou boek mooi in beeld. Heb je meteen een boekpresentatie!'
Eenmaal terug van de pauze werd mijn boek van kantoor gehaald, voor de vaas bloemen op de toonbank gezet, en maakte Kantinka snel een fotootje met haar telefoon, die ze in de daaropvolgende pauze online zette.
Het was een onverwachts feestelijke dag!