Zwemles

Kwart voor 6, ze moest zich haastte om nog op tijd bij de zwemles te zijn. Snel leidde ze de kinderen naar de auto. Luke sputterde tegen. 'Ik wil niet naar zwemles mama. Ik heb buikpijn. Ik wil naar beer toe.'
Even twijfelde ze. Wat als hij nou echt buikpijn had, en hij dadelijk ziek werd tijdens de les. Maar toen ze in zijn blauwe ogen keek, zag ze enkel onzekerheid, zelfs een beetje angst. 'Luke, er gaat niets gebeuren. Echt niet. Ben je bang dat je naar het diepe bad moet?' Hij knikte, maar ging toch in zijn stoel zitten, maakte zijn auto riem vast. Na ook zijn jongere zusje in het kinderstoeltje te hebben gezet reden ze aan.

Naarmate ze dichter bij het zwembad kwamen, begon Luke steeds benauwder te kijken. 'Mama, je moet niet zo hard rijden, mijn buikje doet een beetje raar.' Ze reed nog geen 30 in het centrum, en weer bekroop haar de twijfel. Had ze het dan zo verkeerd ingeschat. Was hij dan echt nog te ziek om weer naar zwemles te gaan. Tenslotte had hij de hele week de griep gehad, het was vandaag de eerste keer dat hij weer naar school was gegaan, na bijna 10 dagen.
Het arme manneke was zo ziek geweest. Na 4 dagen koorts was ze er mee naar de arts gegaan. Die had haar gerustgesteld, het arme kind had een flinke griep te pakken, maar er zat geen ontsteking, had hij de volgende dag nou nog koorts dan moest ze wel weer opnieuw contact opnemen met de huisarts.
Gelukkig was de dag later de koorts gezakt, wat haar hoopvol had gestemd op een goed herstel. Hij was wel moe geweest, wilde nog amper eten, en drinken ging moeizaam, maar als de koorts maar vast weg was, dan zou de rest vast ook wel goedkomen.
De dag later was de koorts echter weer toegenomen, zelfs nog hoger dan de eerdere dagen. Ze had opnieuw aan de telefoon gehangen, had gelukkig meteen mogen komen.
Ze zag Luke daar nog steeds zitten in de stoel. Dapper aan de arts vertellend wat er allemaal aan de hand was met hem. 'En dan ga ik je nu even onderzoeken, Luke.' had de arts toen gezegd.
'Nee, dat hoeft niet. Dat heeft de andere arts al gedaan.' 'Dat klopt, maar ik wil het ook nog graag een keertje zien, misschien is er wat veranderd sinds de laatste keer.'
Er bleek inderdaad wat veranderd. Ineens waren zijn oren aan beide kanten gevoelig rood, zijn keel nog steeds knalrood, en de arts constateerde ook dat moeders zich enorme zorgen maakte. Ze schreef een antibiotica voor.
En nu was hij gelukkig weer de oude Luke. Vrolijk, energiek en bijdehand als altijd. Al leek dat nu ver te zoeken, nu ze voor het zwembad hadden geparkeerd.
'Nee, mama, nee! Ik wil niet naar zwemles. ik heb buikpijn!'
Ze kreeg hem uit het stoeltje, mee naar binnen, hevig snikkend mee naar de kleedkamer waar het hele drama verder ging. Pas toen de zoemer al gegaan was, en ze hem snel snel nog in zijn zwembroek had geholpen ging hij toch de andere kinderen nog achterna toen er geen ontkomen meer aan was.
Onderweg naar het café, sprak ze nog snel zijn badmeester aan.
'Luke vindt het vandaag allemaal nogal erg spannend, hij was bang dat hij al naar het diepe moest, hij durfde niet goed naar zwemles te gaan.'
'Ik weet het, toen ik hem vertelde dat hij de borstcrawl mocht gaan leren, zei hij meteen, dat kan ik niet! Maar nee Luke je bent hier om te leren, dus dan leren we jouw die borstcrawl wel aan. Dus dat komt goed, bovendien we laten hem echt niet zomaar in het diepe.'
Vanuit het café, kon ze via het raam kijken naar Luke, die ineens verbazend goed zijn best deed.
Nee, haar gevoel had haar niet in de steek gelaten, Luke had gewoon even last van faalangst gehad. Bang als hij was om iets nieuws te leren en daarbij fouten te maken.
Later toen hij thuis was, had ze hem nog even apart genomen. 'Luke, een zwemles is er om te leren. En als je dan een keer een fout maakt, dan maakt dat niet uit. Daar leer je dan weer van. Maar ik ben erg trots op je manneke, je kunt het! En hoe beter je je best doet, hoe sneller het allemaal gaat.'
Hij knikte gerustgesteld, gaf haar een knuffel. 'Oke mama, en nu is het slaaptijd. Slaap lekker mama.'
Ze glimlachte, 'Slaap lekker Luke!' en trok de deur achter zich dicht. Hij moest nog veel leren in zijn jonge leventje.