Maandag
Ik giet de
melk in de beker en begin het zachtjes op te kloppen met de melkschuimer. Achter
me pruttelt het koffiezetapparaat zachtjes door. Ik heb net de kinderen naar
school gebracht. Ben zelfs nog even een kijkje wezen nemen bij de ijsbaan bij
de rollerhal. Tenminste ze hebben de buitenbaan afgezet met rode linten en met
pionnen om er vanavond als de schemer invalt en de temperatuur onder nul duikt
de eerste laag water op te gaan spuiten. Dan wordt er in ploegen de hele nacht
doorgewerkt om elk uur een nieuwe laag op de baan te spuiten, in de hoop dat
het genoeg aangroeit om op woensdag een echte ijsbaan te hebben liggen. De
weerberichten zijn tot dusver gunstig, al worden de temperaturen wel elke dag
wat naar boven bijgesteld. Zo zou vandaag eigenlijk al de eerste ijsdag zijn,
maar het was net iets boven nul, zodat deze dag voor de ijsbaan al verloren is
gegaan.
Er stonden
meer moeders aan de kant te kijken. Ik stond een beetje aan de kant erbij,
hoorde alles wat ze zeiden, maar was geen actief deelneemster aan het gesprek.
‘Ik ben
benieuwd of we woensdag al op het ijs kunnen, zo te zien loopt het hier aardig
af, het meeste water zal toch wel in de goot lopen. Ik snap niet dat ze er geen
rand omheen hebben gemaakt.’
‘Ach als het
een dag gevroren heeft kunnen ze woensdag te hendig op het ijs. Zo moeilijk kan
het toch niet zijn om er een ijsbaan neer te leggen.’ ‘Nou voor een beetje
goede ijslaag heb je anders al gauw 3 centimeter nodig.’ Zei Christel. Ze stond
naast mij, gooide haar lange blonde haren naar achteren en trok de kraag van
haar jas verder omhoog. ‘Brr, zo’n ijsbaan is wel mooi, maar voor mij mag het
snel weer lente worden.’ Ze glimlachte en draaide zich naar mij toe.
‘Daantje en
Marlissa hadden het leuk gehad afgelopen vrijdag. Ze hadden mooi de hele middag
met de klei gespeeld. Ik heb nog enkele foto’s gemaakt, wacht.’ Ze stak haar
hand in haar jaszak en haalde haar mobieltje eruit, toetste snel een code in,
waardoor het scherm ontgrendeld werd en zocht snel de foto’s op in een album. ‘Kijk!’
Ze hield het mobieltje tussen ons in. Op het scherm was een fotootje te zien
van twee spelende meisjes die drukdoende waren om een soort van taartjes te
maken van de klei die voor hun op tafel lag. Alles lag bezaaid met vormpjes,
plastic mesjes en bordjes en een grote kunststoftaart stond in het midden.
Ik
glimlachte. ‘Mooi om te zien.’ ‘Kom anders een keer gezellig op de koffie!
Kunnen we het meteen hebben over de komende carnaval. Ik begreep dat de meiden
van groep 2 mee wilden doen met de kinderoptocht? Ik hoorde dat andere moeders
dat ook een leuk idee vonden, dus gaan we komende woensdagmiddag eens bekijken
wat er allemaal mogelijk is.’ ‘Leuk, ik zal eerst eens aan Daantje vragen of ze
zin heeft om mee te doen. Dan laat ik het je nog wel weten.’
‘Oké, ik
hoor het wel. Dan ga ik er snel vandoor, want ik moet nog werken.’ Ze stopte haar
mobieltje weer terug in haar zak en liep met haar handen in haar zakken snel
naar de auto die voor de rollerhal geparkeerd stond. Ik draaide me om en liep
naar huis.
De melk is
opgeschuimd, de koffie uitgeprutteld. Ik schenk wat koffie in een grote mok,
schep de melkschuim erbij en neem plaats aan de keukentafel. In de bijkeuken
wacht nog een enorme stapel was, maar ik kan me er vandaag niet toe zetten.
Eigenlijk moet ik nog wat dingen op papier zetten voor de therapie van
donderdag. Maar ik vind elke keer een excuus om er niet aan te beginnen. Ik
weet dat als ik het ga opschrijven dat ik eerst door een diep dal heen moet voordat
ik de waarheid onder ogen durf te zien. Volgens Joost had ik er al lang iets
mee moeten doen, meer dan therapie. Maar met alleen herinneringen kun je vaak
niet veel bewijzen. Dus is het zaak dat ik eerst alles op een rijtje heb staan.
Ik sta op, haal een notitieblok uit de kast, zoek een pen in de la die het nog
doet en neem weer plaats aan de keukentafel. Voor me ligt een maagdelijk wit
vel te wachten op antwoorden. Het is tijd om te beginnen.
Sterkte...
BeantwoordenVerwijderenWe doen allemaal graag dingen die we willen doen en wat wij niet zo graag willen vergeten wij te doen. Hoop dat de therapie toch goed is verlopen en het geeft niets dat de was eens blijft liggen. Mooi blog heb je geschreven en wens je mooi weekend.
BeantwoordenVerwijderen