De kantine

Rob zat aan de tafel druk in gesprek met Lieke. Het was pauzetijd en ook de groenteman was aangeschoven om een hapje te eten.

Op tafel stond een goed gevulde fruitmand met druiven, kiwi's en bananen, naast de prikker met bonnetjes, de krant van gisteren en twee pakken vruchtendrank waarvan niemand wist hoelang die al open op tafel stonden. Er stond zelfs niet eens een naam op. 

'Jij kunt er zo'n ding van maken,' zei Lieke ineens.
'Ik maak er geen ding van, ik vind gewoon dat je er niet zo in moet blijven hangen. Ik weet natuurlijk niet wat je hebt meegemaakt, maar dat is gebeurt, dat heb je achter je gelaten. Je leeft nu, dus laat het je leven niet beïnvloeden.'

'Ik laat het mijn leven ook niet beïnvloeden, maar ik ben er wel door gevormd. Natuurlijk heeft zo'n gebeurtenis gevolgen voor je, ook al zit ik er al lang niet meer mee.'

'Nee, dan zit je er wel nog steeds mee,' zei Rob, terwijl hij stellig vast bleef houden aan zijn gelijk.
'Wat heb je er dan aan overgehouden?'
'Ik vertrouw niemand meer.'
'Helemaal niemand?'
'Nee, helemaal niemand.'
'Zelfs je eigen vriendinnen niet?'
'Nee, ook die niet. Niemand is te vertrouwen. zo werkt dat nou eenmaal. Kijk als ik het jou zou vertellen, dan is dat voor jou misschien zo'n groot geheim, dat je het weer aan iemand anders moet vertellen om het toch kwijt te zijn. Zo werkt het nou eenmaal.'
'Maar dan kun je dus niemand meer echt tot je vrienden rekenen?' 

'Jij hebt teveel vrouwelijke hormonen jij!' 

'Ik, waarom ben ik nou ineens weer te vrouwelijk? Sander, zeg eens eerlijk. Ik ben toch helemaal niet vrouwelijk?' 

'Nou, ik vind wel dat je vrouwelijker bent dan ik hoor.' 

'Oja, waarom dan?' 

'Je hebt een hoog stemmetje' zei Lieke. 'En je blijft zo doorzagen over iets wat er helemaal niet is. Als ik zeg dat ik erover heen ben, dan ben ik dat.' 

'Ben ik echt zo vrouwelijk ja?' bleef Rob herhalen, hij keek verontwaardigd naar Sander. Hoe kon ze dat nou van hem zeggen. Hij was toch juist uitgesproken mannelijk.

'Nou, vergeleken met hoe ik op het werk ben, ben je wel wat vrouwelijker dan ik, maar ik ben hier ook veel serieuzer.' 

'Maar ik ben thuis weer veel serieuzer hoor. Heb gisteren nog een goed gesprek gehad met iemand, dat was echt heel serieus. Dat kan ik ook! Bovendien ben ik in een relatie helemaal niet vrouwelijk.' 

'O, maar dat zeg ik toch helemaal niet. Er is toch ook helemaal niets mis mee om wat vrouwelijke eigenschappen te hebben. ' voegde Lieke er wat mopperig aan toe.
Rob stond op en keek haar aan. 'Als ik een relatie met je jou hebben, dan zou ik je 's avonds lekker masseren en lekker romantisch op de bank gaan zitten samen, Ik hou wel van romantiek.'
 Ze keek Rob aan. ' Maar ik wil helemaal geen relatie met jou. Dit bedoel ik nou. Je maakt er meteen weer zo'n ding van, je meent je meteen weer te moeten bewijzen, dat bedoel ik met iets te vrouwelijk.' Ze pakte haar tas van de tafel, haalde een pakje sigaretten tevoorschijn en haalde er een uit het pakje, tilde haar tas op en liep naar buiten. Rob keek Sander verbaast aan, stond op en verliet even later ook de kantine. De pauze was weer voorbij.