woensdag 19 augustus 2015

Bergweggetje, natuur en een kerkje (Italie)





Na de lunch liepen we weer terug naar de auto, en reden het dorpje uit richting de bergen. Dirk had een groot kruis gespot op de top van een van de hellingen, dus reden we via de smalle bergweg omhoog naar het rode kruis.







Onderweg genoten we van de landerijen en huizen die soms verlaten, en vervallen langs de kant van de weg lagen. Les Marches staat er om bekend dat er een arme grond ligt, zodat de landbouw niet de meeste werkgelegenheid biedt. De akkers die er waren zagen er ook droog en verdord uit, met verdroogde mais die helemaal geel op het land stond, omgeploegde akkers met brokken droog leem erop, zo leek het. Droge rivierbeddingen en verdorde bermen.






Er waren wel planten, van de rolklaver, de distel en de munt om er maar een paar te noemen. Olijfbomen in nette rijen. En een enkele wijngaard. Wijn is een van de belangrijkste producten uit de streek.





We naderden een lang ommuurde tuin vol prachtige bomen die netjes in groepjes bij elkaar waren geplant. Het bleek een tuin te zijn, bij het kerkje waar we wat later onze auto parkeerden.





We liepen langs het gebouw naar het kruis wat op de rand van de berg hoog boven ons uitrees.






















Om de betonnenblok waarop het rode kruis stond was een bank gemaakt. Een stelletje zat er naast elkaar te genieten van het uitzicht, het prachtige panorama van Fossombrone dat zich onder ons uitstrekte.















Via een klein trappetje liepen we naar beneden.


















Het pad leidde naar een klein kapelletje waar zelfs een echte stenen biechtplek was aangelegd, waar je op kon knielen om tot Maria te bidden die je recht aankeek in een vorm van een klein stenen beeldje.






Terug via een andere trap naar boven, waar we nog even de muren rond het kerkje bekeken en de poort, die me meer deed denken aan een oud kasteel dan een kerk.












Weer terug naar de auto, met het getjilpt van de krekels om ons heen, en met een laatste blik op de veelzijdigheid aan gesteente wat gebruikt was tijdens de bouw van de muur, en de prachtige terracotta dakpannen, kropen we weer op onze stoelen en reden verder door het landschap.








Langs velden vol zonnebloemen die op het veld stonden te drogen, hun hart zwart van de zonnepitten, stonden te neer geslagen met hun kopjes naar beneden tegen de helling.





En de weg ging verder, terug naar het hotel.
















6 opmerkingen:

  1. Mooie uitkijk van daar boven en het kruis ziet er speciaal uit

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Wat een sfeervolle foto's heb je gemaakt. Stuk voor stuk! Maar die van het panorama op Fossombre vind ik de mooiste!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. wat een wondermooie foto's van jouw tocht, mickey!!!

    ik vind het ook zo mooi dat je ook oog hebt voor de 'kleine' dingetjes, zoals die mooie bloempjes onderweg! ;-))

    ik tril nog na van je adembenemende 'lucht' foto's! ;-))

    BeantwoordenVerwijderen
  4. ohhhhhhhhhhhhhhhh Mickey was je daar :-)
    wat leuk zeg,
    een feest om zo die serie bloemen te zien en zijn j e kindjes ook mee naar boven gelopen? da's erg knap,
    genoten, de zonnebloemen is een fascinerende foto
    xxx

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Nee, de kindjes waren bij opa en oma. Volgend jaar dan mogen ze voor het eerst mee!

      Verwijderen
  5. Ik dacht nog : Ik zie helemaal geen kruis, maar in de reacties bleek dat er wel degelijk een kruis moest zijn. Toen pas zag ik dat er nog vele meer foto's in je blog stonden!!?? Leek me een fanatisch ritje op die kronkelige bergweggetjes. Het kruis is inderdaad wel bijzonder om te zien.
    Groeten, Helma

    BeantwoordenVerwijderen

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...
Bedankt voor het lezen van mijn blog. Ik vind het leuk als je een reactie nalaat.

Totaal aantal pageviews