woensdag 6 augustus 2014

Crossmotors en vliegtuigen


'Zullen we naar de crossmotors gaan kijken?' vroeg Dirk op een woensdag middag aan onze Tom. 'Jaa! Gaan we dan nou al papa?' Ons kleine manneke stond meteen enthousiast te trappelen van plezier. Crossmotors kijken in het echt leek hem helemaal het einde. Hij kende het motorrijden al van de filmpjes die papa ooit liet zien op zijn telefoon, waarbij de motoren grote sprongen maakten op een crossparcours. Maar om het echte werk te gaan bekijken, dat was natuurlijk nog veel spannender.
Omdat ook onze Nicky graag mee wilde, zaten we al weldra in de auto op weg naar het crossterrein.



Het was er al aardig druk. Veel motoren reden al door het rulle zand, en over de bulten waar sommige voorzichtig en andere met grote sprongen overheen gingen.
We stonden er nog maar een klein half uurtje toen onze Tom de kartbaan aan de andere kant van het terrein in de gaten had gekregen. 'Papa, gaan wij dadelijk naar de kleine autootjes?'
'Nog even hier kijken en dan gaan we straks ook nog even bij de karts kijken.' Tom knikte en richtte zijn aandacht weer even op de motoren die vol geraas voorbij kwamen gereden.
'Dit is veel intensiever dan offroad rijden, wat ik normaal doe,' begon Dirk. 'Deze crossers rijden continue in los zand, en bult op en af, dus er is veel kracht en behendigheid voor nodig om de motor onder die omstandigheden onder controle te houden. Na een uur training hebben die het meestal wel weer gehad.'




'Papa, gaan we nu.'
We staken het parkeerterrein over wat tussen het crossterrein en de kartbaan in lag, liepen naar de trap die ons naar de tribune leidde, die uitzicht bood over de kartbaan. Eenmaal boven zagen we de karts over het terrein rijden. Het waren duidelijk mensen die de karts nog niet helemaal onder controle hadden en de karretjes voor eventjes hadden gehuurd. De een ging wat harder dan de ander, maar toen wat later de profs met hun eigen karts zich klaarmaakten om de baan op te komen, zag je al meteen het verschil.



'Papa, ik wil ook in zo'n klein autootje.' Dirk glimlachte en keek naar Tom. 'Nee, Tom dat kan niet, daar ben jij nog te klein voor.' 'Maar kleine autootjes zijn voor kleine mensjes, dus daar kan ik ook in rijden.' 'Nee, deze zijn voor grote mensen, daar moet je nog heel wat ouder voor zijn voordat je daar in mag rijden.' 'Ik wil in zo'n klein autootje!' probeerde hij nogmaals. Hij werd zelfs boos, toen Dirk voor de zoveelste keer uit probeerde te leggen, dat hij toch echt te klein was.


Nicky had ik inmiddels mee terug genomen naar de auto, waar wat later ook Tom en papa aankwamen, Tom nog duidelijk niet voor reden vatbaar, al begreep hij inmiddels wel dat rijden in zo'n klein autootje er niet meer in zou zitten.
We reden verder naar de spottersbaan bij Eindhoven Airport.





Aan het hek hingen nog de bloemen en een spandoek om de slachtoffers van de vliegtuigramp van enkele weken geleden te herdenken. De vele verdorde bloemen, brachten even weer alles terug.
We keken naar de vliegtuigen die laag over onze hoofden heen vlogen alvorens te landen op de landingsbaan.
Vanaf een bankje hadden we mooi uitzicht op het vliegveld, de kinderen vonden het prachtig.
Naast ons zat een oude dame die vertelde dat ze bijna wekelijks wel een aantal keren hier te vinden was om naar de vliegtuigen te kijken die vertrokken of aankwamen.
'Vorige week was ik hier ook heen gefietst toen die vliegtuigen aankwamen met de slachtoffers. Je werd meteen tegengehouden, en kon helemaal niets zien vanaf hier. Ik heb nog geprobeerd dichterbij te komen, maar ben uiteindelijk maar om gedraaid om het thuis voor de televisie te bekijken.'




Op de startbaan was inmiddels het vliegtuig van Royal Australian Airforce verschenen, een van de vliegtuigen die de kisten met slachtoffers in Eindhoven had afgeleverd. De kleine chartervliegtuigen die er naast verschenen vielen erbij in het niet. We zagen hem taxiën over de baan en vertrekken.
Ons verwonderend over de techniek die er voor zorgt dat zo'n groot vliegtuig in de lucht kan blijven.
Toen we wat later naar huis reden waren de kinderen nog steeds onder de indruk van deze bijzondere dag. Al vond Tom het nog steeds jammer dat hij niet in de kleine autootjes had gemogen.

3 opmerkingen:

  1. Ja, wat een indruk zal dat gemaakt hebben bij Eindhoven airport Mickey.
    Ook wij kregen bericht dat een collega (waar wij nog een afspraak mee hadden voor na zijn vakantie) met vrouw en kind in dit vliegtuig zat. Heel heftig allemaal. Mooi zoals je het beschrijft en ook het vliegtuig in beeld brengt.

    Wat je kleine jongen betreft kan ik het helemaal begrijpen dat hij dik onder de indruk isv an die crossmotoren en ja, het niet snappen dat je nog niet in zo'n snel autootje mag is moeilijk te begrijpen voor die kleine :-)

    BeantwoordenVerwijderen
  2. prachtig Mickey, die jonge gasten zullen wel hun ogen hebben uitgekeken,
    een van mijn broers heeft veel gecrost, en toen ging ik wel dikwijls kijken,
    nu is het slecht voor mijn oren :-)
    onnodig te vragen of de gastjes genoten hebben:-)

    xxx

    BeantwoordenVerwijderen
  3. van moto's over karts naar vliegtuigen ..

    dat moet een boeiende en heel indrukwekkende dag geweest zijn voor je (kleine en grote) mannekes, mickey! :-))

    knappe reeks foto's heb jij ervan gemaakt! :-))

    BeantwoordenVerwijderen

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...
Bedankt voor het lezen van mijn blog. Ik vind het leuk als je een reactie nalaat.

Totaal aantal pageviews