zondag 20 maart 2016

Meidenavondje




Het was ons weer gelukt om een avondje te plannen met de meiden. Deze ronde was het mijn beurt om de dag te organiseren, wat niet helemaal geworden was wat ik in gedachten had. Wat mede kwam door de griep die me al weken parten speelde. Ik had namelijk grootste plannen gehad. Van snorfietsen door de prachtige omgeving van Sint-Oedenrode, tot een mooie toeristische route door het centrum met zijn monumentale gebouwen. Ik had zelfs als het idee opgevat om een route te gaan halen bij de VVV, er stonden verschillende niet al te lange wandelroutes uitgestippeld. Of kanoën over de Dommel, maar misschien was het daar een beetje te koud voor geweest. We hadden ook op een grote familiefiets de omgeving kunnen verkennen.  
Maar niks van dat alles, want enkele weken voor de afspraak kreeg ik griep, en toen werd Nicky ziek, en de nasleep van de griep was al evenmin een pretje. Ik had zoveel last van mijn buik, en elke dag sleepte ik me werkelijk vooruit, om 's avonds om 9 uur doodmoe in mijn bed te ploffen.
Op de dag zelf voelde ik me gelukkig goed genoeg om nog een ontbijtkoek te bakken.


De eerste dame kwam om iets voor 4. De andere meiden had ik eerlijk gezegd niet eerder dan half 5 verwacht, gezien hun late berichtje op de app dat ze rond kwart voor 4 bij Lennie zouden verzamelen. 
Daarmee was een lange wandeling al van de baan.
We dronken eerst nog een kopje thee, aten een stukje ontbijtkoek. En vertrokken toen met de auto richting het gemeente huis van Sint-Oedenrode, waar we onze auto parkeerde. 
We maakten een korte wandeling langs kasteel Henkenshage, naar Diependaal. Halverwege werden enkele van ons ineens afgeleid door een aantal Ah tassen die dicht getapet in de sloot waren gegooid.
Miriam en Anna begonnen er meteen flink op los te speculeren. Ze liepen gewapend met een grote stok, die ze langs de kant hadden gevonden, dichterbij. Anna ging op de rand staan. 
'Anna, niet te dichtbij, dadelijk val je erin!' riep Lennie verontrust. 
'Ach dat valt toch wel mee, ik kijk wel uit!' ze ging nog wat dichter op de steile kant staan en bukte licht voorover om nog wat beter bij de plastic zak te kunnen. Ze prikte er voorzichtig met haar stok in en trok de zak naar de kant.
'Misschien zit er wel drugsafval in.' zei ik.
'Ja, daar hoor je de laatste tijd veel over. Vooral op het platteland hebben ze daar last van. Blijf er nou maar vanaf voordat er allemaal gif in de sloot stroomt. Ze hebben het niet voor niets zo goed dicht getapet.' wist Imke nog te vertellen. 'Je kunt veel beter de gemeente bellen, die ruimen dat wel op.'
Ik haalde meteen mijn telefoon bij de hand en scrolde door mijn contactenlijst.
'Ik heb hier alleen zo gauw geen nummer van de gemeente bij de hand eerlijk gezegd.'
'Nee, ik ook niet.' zei Imke, 'Maar dat kunnen we thuis wel uitzoeken.' 
Miriam en Anna gingen echter onverschrokken door met hun speurtocht. Het was Anna gelukt om een gaatje in de zak te prikken en de stok erin te steken. Toen ze hem eruit haalde, leken er haren aan het uiteinde te hangen. 
'Iek! Misschien zit er wel een hoofd in!' zei Miriam om de boel nog eens lekker op te stoken. 
'Ja, dan heeft er een of andere gek iemand in stukjes gehakt en het nu hier in delen in de sloot gegooid. Je weet het maar nooit. Het zijn echte haren!!' voegde Anna er nog aan toe.
Ik zag het meteen al helemaal voor me. Lijk gevonden in Sint-Oedenrode. Alle politiewagens die over het smalle weggetje kwamen aangereden. Mannen in witte overalls die de omgeving af zochten op nieuwe aanwijzingen.
De rest had er echter al snel genoeg van. Ze hadden zich al omgedraaid om weer terug te lopen. 
'Ik ben anders toch wel benieuwd wat er echt ingezeten heeft, het zag er wel vreemd uit allemaal.' 

We waren weer zoetjes aan terug gelopen naar de auto's. Imke en Lennie besloten meteen door te rijden naar het restaurant, terwijl wij nog even omreden via het tankstation en daarna ook naar Mariahout reden.
Het restaurant was klein en gemoedelijk. We hadden een tafel toegewezen gekregen bij de haard, die een behaaglijke warmte verspreidde. De serveerster bracht de menukaarten en weldra werden de bestellingen opgenomen.
Lennie begon halverwege haar bestelling al te twijfelen of ze schnitzel of spareribs wilde hebben. In eerste instantie werd het de schnitzel, maar toen ze nog eens wat verder vroeg naar de spareribs over hoe ze gemarineerd waren, en de serveerster vertelde dat ze van een slager kwamen in Boxtel die er elk jaar prijzen mee won, ging ze toch overstag.
Als voorafje werd er een schaal toastjes met dips op tafel gezet, die binnen een mum van tijd leeg was. Er werd al snel een tweede schaal bijbesteld.
We kwamen op het onderwerp vriendjes. Imke vertelde hoe ze eerst nooit eerder een echt vriendje had gehad en al helemaal niet zomaar met een jongen zou gaan staan te zoenen. En toch toen ze Dennis voor het eerst op het oog kreeg gebeurde het gewoon. Achteraf kon ze zelf ook niet precies uitleggen hoe dat zo gekomen was, maar dat maakte nu niet meer uit. Ze was er nog steeds erg gelukkig mee!
Anna en ik hadden daar allebei iets minder moeite mee gehad. En zo kwamen we allemaal aan de beurt over waar we onze huidige partners hadden leren kennen. Bijzondere verhalen. Waarbij een ding heel duidelijk werd en dat was dat we toen allemaal op een punt waren gekomen in ons leven waarop we dachten ach, we gaan er gewoon voor en kijken wel waar we uitkomen. en dat bleek voor ons allemaal goed te hebben uitgepakt.
Het eten werd ondertussen geserveerd en we genoten van heerlijke gerechten. Weldra werden de laatste borden van de tafel gehaald en bestelden we een nagerecht. Imke was een beetje huiverig om een te groot toetje te bestellen. Want om nou als enige aan een grote ijscoupe te zitten terwijl de rest van die kleine schaaltjes voor zich hadden staan, zag ze toch niet helemaal zitten.
Uiteindelijk bleek vooral Miriam een enorme coupe ijs te krijgen, en zij een bescheiden bordje met enkele bolletjes. Mijn thee werd geserveerd met een heerlijke glas roze likeur, die Miriam voor me opgedronken had, nadat ik er eerst een slokje van had genomen, een bolletje ijs, een bonbon en een flinke toef slagroom. De andere twee dames hadden enkel een bolletje vanille-ijs besteld met chocoladesaus eroverheen die met smaak opgegeten werd.
Het was er even niet de avond naar om op te letten op de calorieën. Nee vandaag namen we het er gewoon eens lekker van. we gingen niet elke week uit eten tenslotte!

Rond 10 uur gingen we tevreden naar huis na een gezellige avond.

2 opmerkingen:

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...
Bedankt voor het lezen van mijn blog. Ik vind het leuk als je een reactie nalaat.

Totaal aantal pageviews