Lentegevoel

 

 

Het weer van afgelopen week en vandaag brengt je al aardig in de stemming, en nu alles in de tuin ook weer zoetjes aan begint uit te lopen krijg ik echt al een beetje de stiekeme kriebels. Het lentegevoel.

Afgelopen maandag samen met mijn moeder naar het tuincentrum geweest om de vorig jaar nieuw aangelegde tuin aan te kleden met plantjes. Salvia, lavendel, vrouwenmantel en malva zullen de al bestaande plantjes in de tuin gaan vergezellen.

Zoetjes aan beginnen de plantjes hun kopjes al boven de grond uit te komen, sommige wat brutaler andere nog voorzichtig en voor het blote oog nauwelijks zichtbaar als je niet weet waar te kijken.

 

 

 

 

De maagdenpalm toont al zijn eerste blauwe bloemen en ontvouwt nieuw blad. De bladeren van de daglelie houden de druppels vast van de regen die afgelopen nacht is gevallen. En ook de eerste knoppen van de heerlijk geurende seringen zijn al weer duidelijk zichtbaar. Kan nu al niet wachten totdat de roze bloempjes hun geur over de tuin verspreiden.

 

 

 

 

De sneeuwbal zit vol knoppen.

 

 

 

 

En zelfs het appelboompje wat ik vorig jaar heb gekocht begint al heel voorzichtig zijn blaadjes te ontvouwen.

 

 

 

 

Dit lief biggetje kon ik gewoon niet laten staan. Hij stond me zo uitdagend aan te kijken vanuit het schap, dat er voor mijn geen twijfel meer bestond, die ging mee.

Toen Nicky hem vanmorgen zag staan bleef ze er maar naar wijzen. 'Die is mooi, die is mooi. Ikke knuffelen!'

 

 

 

 

De spaanse magrieten die nog in de bloembakken stonden van het vorige tuinseizoen, zijn dankzij de warme winter overgebleven en vormen nu weer nieuwe knoppen.

En terwijl de kindjes heerlijk in de zandbak taartjes bakken, zit ik aan de koffie op de tuinbank. Heerlijk te genieten in het zonnetje. Het tuinseizoen is geopend.