woensdag 5 februari 2014

Wandelen

 
 
 
'Ja, wandelen met mama!' enthousiast sprong hij om me heen, haalde meteen zijn jas en schoenen voor de dag om zich klaar te maken voor een ommetje door de bossen.
Hij pakte mijn hand en liep naast me op de stoep.
'Mama, waar gaan we naar toe?'
'Naar de bossen.'
'Ojaa.'
Hij stapte weer dapper verder, over de stoep, naast het sportpark, het zandpad op.
We passeerden de boomkwekerij, sloegen het pad in langs de kwekerij waar op andere dagen de tractoren en wagentjes reden om de bomen te rooien en te verzorgen.
 
 
 
Ik maakte een paar foto's.
'Mama, deze boom ook op de foto zetten. En deze, en deze, en deze! En ja ook deze! En waarom deze niet mama?'
Hij liet me hand los en zocht de plassen op. Het water spatte op onder zijn schoenen, ik trok hem aan de kant, hij liep erom heen op naar de volgende plas.
 
 
 
 
 
We liepen verder, voorbij de kwekerij, de bossen in.
'Mama, ik wil naar huis.'
'Dan moeten we nog wel even lopen, kom deze kant op.'
'Mama, mama, ik wil naar huis.'
'Moet je naar de wc dan?'
'Ja, ik moet plassen.'
We liepen nog een stukje verder, tot voorbij de boerderij, voor wat privacy.
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
We liepen weer verder, sloegen een verharde weg in, die ons terug bracht naar het dorp.
'Mama, wil je me dragen.'
Hij stak zijn armpjes omhoog en kwam voor mijn voeten lopen.
'Jij kunt heel goed verder lopen, jongen.'
'Neeee, dat kan ik niet, mama, mama!'
Ik tilde hem op en zette hem 4 meter later weer op te grond.
'Kom, nu kun je weer verder lopen.'
'Nee, mama, dragen!'
'Mama kan jou niet zo ver dragen. Je bent veel te zwaar.'
 
 
 
 
 
 
 
We liepen verder.
'Mama, wil je me dragen?'
'Bij het volgende witte bord zal mama jou wel weer een stukje dragen.'
'Zijn we er al?'
'Nee, we moeten nog een eerst een stukje lopen.'
'Hier staat een wit bord. Mama, wil je me dragen?'
'Hier staat geen wit bord en nee, nog een klein stukje.'
Bij het witte bord tilde ik hem op om hem een paar meter verderop weer neer te zetten.
En zo liepen we een tijdje door.
'Bij het volgende bord draagt mama jouw weer een stukje.'
Binnen een uur waren we al weer thuis terug, waar hij meteen door rende naar de achterdeur om lekker buiten te gaan spelen.
 
 

8 opmerkingen:

  1. whaaa, hij wilde gewoon even veilig in je armen zijn Mickey:-)

    wat een lieverd, en wat een prachtige foto's van de nog kale bomen heb je genomen

    xxx

    BeantwoordenVerwijderen
  2. whaahaaaa .. en jij plofde languit in je zetel? :-)))

    heerlijk verhaal, mickey met hele mooie foto's van jullie wandeling! :-))

    schattig ook hoe je 'assistent' jou attent maakt op de dingen die je moet fotograferen! :-)))))

    BeantwoordenVerwijderen
  3. gewoon leuk verhaal voor het slapen gaan , met plaatjes ...hihihi

    BeantwoordenVerwijderen
  4. heel herkenbaar bij kleine kinderen, maar het was wel een mooie wandeling

    BeantwoordenVerwijderen
  5. hihi hij wou energie sparen om nog te kunnen spelen
    mooie omgeving om te wandelen

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Ach ach het ventje :-))))))))))) gewoon lekker gedragen willen worden :-)
    Als ik al die nattigheid zie dan had hij misschien wel wat koude voetjes opgelopen Mickey :-)
    Maar hij had het wel heel goed bekeken. Gedragen worden en dan thuis gelijk naar buiten om verder te spelen "slimmerik".
    Groetjes, Helma

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Hij heeft je mooi voor het lapje gehouden. Doen alsof ie doodmoe is, en eenmaal thuis heeft ie nog bakken energie over ;-) Hij schopt het nog ver!
    groetjes Kakel

    BeantwoordenVerwijderen
  8. dus hij was nog lang niet moe .... maar ja het is ook zo fijn als mama je even draagt

    BeantwoordenVerwijderen

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...
Bedankt voor het lezen van mijn blog. Ik vind het leuk als je een reactie nalaat.

Totaal aantal pageviews