Toyboy

Klik en luister

 



Onze Nicky had een mooie pop gekregen van opa en oma. Eentje met een blauwe romper en oogjes die dichtvielen als je hem neerlegde in je armen. De pop werd al snel omgedoopt in baby. Nicky was echter snel haar belangstelling voor baby verloren, maar onze Tom was des te meer geïnteresseerd.
Maar Nicky moest wel mee doen.
'Wij spelen papa en mama! Nicky is mama en ik ben papa.' Hij lag op de bank met een dekentje over zich heen, Nicky naast hem.
'Liggen papa en mama dan alleen op bed?' vroeg ik.
'Ja, die doen samen slapen. Oh wacht baby moet er ook nog bij!'
Hij stond op en haalde de babypop erbij.
'Baby moet ook slapen. Baby doet huilen.'
'Misschien heeft baby honger, Tom.'
'Oh baby heeft honger.' Hij stond op, rommelde wat bij zijn speelkeukentje en kwam wat later terug met een kopje, hield het voor baby's mond en liet baby wat van de denkbeeldige drank drinken.
Van een oude schoendoos die ik hem gaf maakte we samen een bedje voor de baby. Met echte dekentjes, want 'Zo ligt baby lekker warm. Baby moet ook nog een vriendje. Hier baby, Mickey en beertje.' Hij stopte zijn knuffels naast de babypop onder de dekens.
Wat later haalde hij ze weer weg en keek boos naar de pop. 'Baby is stout. Baby krijgt geen beer en Micky.' Baby zette het op een huilen, maar Tom bleef streng. 'Nee, baby. Nee, en het licht blijft ook uit.'
Zelfs op de kinderdagverblijf was hij erg lief voor de poppen uit de poppenhoek. Vooral nadat hij tijdens het kerstverhaal het kindje Jezus onder zijn hoeden kreeg stond de Juf versteld van zijn zorgzaamheid. De juf moest zelfs beloven dat de baby ook echt te eten kreeg en ging slapen als hij naar huis was. Hij deed de babypop zelfs in bad tot vertedering van de aldaar aanwezige juffen.
'Het was zo lief om jou zoontje daarmee bezig te zien!'
De tranen stonden gewoon in mijn ogen toen ze me dat vertelde. Ons kleine manneke is soms zo ontroerend!