Kleine vingertjes, sokjes, voetjes, oogjes gesloten,
blonde haren en vredig in slaap.
Levie lag heerlijk in dromenland
toen wij de kamer binnen kwamen gelopen.
Op kraamvisite,
de kinderen hadden we vlak daarvoor weggebracht naar opa en oma
voor een logeerpartij
en wij hadden de ruimte en tijd aan ons eigen.
De kersverse moeder zat op de bank met een vriendin te kletsen,
thee op tafel, die stond op toen ze ons zag binnenkomen.
'Even plaats maken! Spreek je wel weer!'
Vader stond nog onder de douche.
Ja het was wel even wennen geweest,
en net toen ze dacht dat ze een ritme begon te krijgen
pakte ze ineens weer hele andere voedingstijden.
Je kon er niets op afspreken.
Maar wat is ze mooi,
die gezichtjes, zachte geluidjes, huilt weinig, slaapt veel.
Volop genieten.
Ze hadden kaarten gekregen,
veel kaarten,
in lange slingers hingen ze voor de ramen, tegen de muur,
in zachte of felle tinten roze. Slingers door de kamer,
van stof en de standaard van de winkel.
Levie was welkom.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten