maandag 9 december 2013

Griepvirus






Na een hele week zieke kindjes en onderbroken nachten, dacht ik het vrijdag wel een beetje gehad te hebben. Tom en Nicky toch nog maar een dagje extra thuis gehouden, met in mijn achterhoofd dat we zaterdag nog een feestje hadden bij mijn schoonouders. En op zondag nog een verlaat Sinterklaasfeestje.
Helaas, ook al leek het allemaal beter te gaan, het mocht niet baten. Vrijdagavond kwam ook D zo beroerd thuis dat hij amper op zijn benen kon staan, en ja ook hij bleek buikgriep te hebben.










Toch al mijn moed bij elkaar geraapt om met twee half zieke kindjes (Nicky gooide er een uur voor het feest nog even haar eten uit) en een zieke papa, naar het feest te gaan. We hadden goed en wel de gelukkige een hand gegeven, en het cadeau overhandigt, de koffie en het gebak net achter de kiezen. Toen Tom alles uitspuugde over de vloer. Gelukkig alleen ranja, maar de serveerster kon de golf nog maar net ontwijken.










Met zijn tweeën snel Tom opgepakt en mee naar huis genomen, gelukkig wonen we een straat verderop. D was weer terug gegaan, ik bleef thuis bij ons zieke manneke.
Tegen half 6 toch wat eten klaar gemaakt, bij Tom bleef er gelukkig al weer wat thee in. Ik keek terloops op mijn telefoon en zag dat ik een berichtje van D had ontvangen, dat ook ons pap alles uit had gespuugd op de wc. Ook  hij was onderweg naar ons huis.
Lijkbleek stond hij samen met ons mam op de stoep, om nog eenmaal een loopje te maken naar het toilet en daarna toch maar met een plastic zak in zijn hand, in de auto te stappen.
Toen de rust weer wat was wedergekeerd bracht ik Tom naar bed. Het kleine manneke sputterde aanvankelijk nog wat tegen, maar na een verhaaltje, een extra kusje en enkele slokjes water, kroop hij behaaglijk onder de deken met zijn knuffel.
Weer beneden nestelde ik me op de bank. Met de afstandsbediening zocht ik naar een leuk programma op de tv, maar nog voor dat ik iets gevonden had, hoorde ik ineens de sleutel in het slot. Het stemmetje van Nicky in de gang. 'Ga maar naar mama toe meid,' hoorde ik D zeggen.










'Nu al terug?' 'Ja, de kleine hier heeft papa onder gespuugd. Ze was het laatste uur ook ineens al erg hangerig, wilde alleen nog maar bij mij zitten. En ineens voel ik het zo achter mijn trui druppen.'
Na een snelle omkleedsessie besloot papa om de kleine meid maar meteen naar bed te brengen, en zelf ook maar vort thuis te blijven.
Zelf ben ik nog even terug geweest, maar na een klein half uurtje hield ook ik het voor gezien, de sfeer kwam er bij mij niet meer in. En mijn gedachten gingen meer uit naar mijn ziek thuisfront dan naar deze vrolijke menigte die aan lange tafels zaten na te genieten van het buffet.
Het had een mooie dag moeten worden, en gelukkig was het dat voor mijn schoonouders wel geweest! Echter hadden wij gezien de omstandigheden beter thuis kunnen blijven en alleen D er heen moeten laten gaan.
Maarja, in de toekomst kijken kan ik 'gelukkig' nog steeds niet.

4 opmerkingen:

  1. ohhh .. wat vreselijk, mickey, zo'n ziek gezinnetje! :-(((

    ik hoop dat intussen iedereen weer beter is en dat jij gespaard gebleven bent van alle ziektekiemen!!

    veel sterkte,

    BeantwoordenVerwijderen
  2. ach wat erg Mickey, is er eens een feestje, iedereen ziek
    hopelijk iedereen al aan de betere hand en nu maar zorgen dat jij en je man jullie sterk kunnen houden of anders mogen de kindjes jullie verzorgen

    BeantwoordenVerwijderen
  3. ohhh Mickey, wat hadden jullie het allemaal erg te pakken,
    vreselijk,
    ik hoop dat het inmiddels al weer beer gaat en jullie boven jan zijn,

    lieve groetjes,
    xxx

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Wat sneu Mickey :-(
    En dan ook nog eens allemaal ziek.
    Ik hoop dat het nu wat beterder gaat en ze weer kunnen spelen en lachen ;-)
    Groetjes, Helma

    BeantwoordenVerwijderen

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...
Bedankt voor het lezen van mijn blog. Ik vind het leuk als je een reactie nalaat.

Totaal aantal pageviews